Zzp’er is de Calimero van de arbeidsmarkt

Zzp’er is de Calimero van de arbeidsmarkt

Het viel de meeste zzp’ers vorige week koud op het dak: een halvering van de zelfstandigenaftrek. Een strop van zo’n € 4000, uitgesmeerd over 10 jaar.

De zelfstandige professional is laag hangend fruit. Makkelijk om te plukken. Wie de berichtgeving en (beleids)rapporten over de flexmarkt in het algemeen en de zzp’er in het bijzonder heeft gevolgd, wist dat dit er onvermijdelijk zat aan te komen. Sterker nog, het terugsnoeien van de zelfstandigenaftrek is nog maar het begin.

Calimero-complex

Ach, en wee, de zzp’er. Het is de Calimero van de arbeidsmarkt, de kop van jut van links én rechts. Voor de zpp’er die na generatie X het levenslicht heeft gezien: Calimero is een tekenfilmpersonage. Een zwart kuikentje met een eierdop op z’n kop. Zijn favoriete uitspraak: “Zij zijn groot en ik is klein. En dat is niét eerlijk!”

Calimero bevond zich vaak in de underdogpositie, in een situatie waarin hij zich niet kon verweren. Het heeft geleid tot een begrip: Calimero-gedrag of -complex. Encyclo geeft de volgende definitie: “(…) als een partij (persoon, organisatie, land) het gevoel heeft door zijn kleine omvang niet serieus te worden genomen en die visie ook uitdraagt.”

Zpp'er de oorlog verklaard

De afgelopen jaren is het tij voor de zzp’er in rap tempo gekeerd. Van knuffelflexwerker werd de zzp’er de verpersoonlijking van de doorgeslagen flexibilisering van de arbeidsmarkt en de liberalisering van de economie. In eerste instantie bleef het bij kritiek van linkerzijde en van ambtelijke kant. Met een kritisch OESO-rapport in de hand heeft nu ook het centrumrechtse kabinet Rutte-III de zzp’er de oorlog verklaard. Daarbij geholpen door werkgeversvoorzitter Hans de Boer die de handen van de zzp’er heeft afgetrokken.

Omdat de regelgeving rondom zzp’ers te complex is om spijkers met koppen te slaan – het ZZP-wetsvoorstel is terug naar de tekentafel – is gekozen voor de makkelijkste weg: de fiscale voordelen voor zzp’ers aanpakken. Het achterliggende idee is dat de zzp’er hierdoor gedwongen is om de tarieven te verhogen. Daarmee moet de (flex)werknemer concurrerender worden ten opzichte van de zzp’er.

Dalende zzp-tarieven

Een voorzichtige voorspelling: de zzp-tarieven dalen al een aantal jaren op rij, met een kleine opleving voordat de coronacrisis toesloeg. Een einde aan die daling is niet te verwachten. De opdrachtgevers zijn groot, de zzp’er is klein. En dat is niet eerlijk? Nee. Het is de zwakke positie waarin de zzp’er zit die een generieke dienst levert en waarin de opdrachtgever bepaalt.

Is er iets te veranderen? Dat moet de toekomst uitwijzen. Eerst moet de geest weer in de fles. Voordat dit gebeurt volgt eerst een tweede bittere pil: de verplichte arbeidsongeschiktheidsverzekering voor zzp’ers, die de koopkracht nog verder uitholt.

Als de meest kwetsbare zzp’ers uit arren moede de witte vlag hijsen en verarmd en gedesillusioneerd in de bijstand verdwijnen, volgt hopelijk de inkeer. Want de echte zzp’er is onafhankelijk en niet klein te krijgen. En de arbeidsmarkt kan niet zonder de zelfstandige professional.

Toon meer

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *